در حالی که فضای سیاسی کشور به دلیل عدم بلوغ کافی و توسعه احزاب، رسانه های مبتدی و با قابلیت حرفه‌ای پایین و میزان و سطح مطالعه نه چندان بالا، قابل مقایسه با فضای سیاسی کشورهای توسعه یافته که بعضاً حتی صدها سال تجربخ انتخابات و احزاب را دارند، نیست، استفاده از شگردهای پیچیده عملیات روانی از سوی دکتر احمدی نژاد و نزدیکان وی موجب شده است بازیگران عرصه سیاسی به ویژه طیف اصولگرا از تحلیل بموقع ابتکارات سیاسی وی ناتوان باشند.

به گزارش  «آینده»؛ بسیاری از چهره های جریان اصولگرا که پیش از این حامی احمدی نژاد بودند، هم اکنون به مخالفان وی تبدیل شده و از اقدامات وی به ویژه در سه ماهه اخیر برآشفته شده‌اند، در برابر سرعت اقدامات و تنوع حرکتهای دکتر احمدی نژاد که نتیجه هوشمندی پیش بینی نشده از سوی برخی حامیان سابق بود، مبهوت شده‌اند.

به طور متوسط رییس دولت در هفته دو تا سه موضع غیرمنتظره اتخاذ می کند و عملا با به دست گرفتن ابتکار عمل، بقیه جناح ها و مسئولان ناگزیر می شوند نسبت به مواضع او موضع گیری کنند و به محض آن که بر موضوع مسلط می شوند، احمدی نژاد با طرح موضوعی جدید آنها را غافلگیر می کند.

برای نمونه در طول ده روز اخیر دکتر احمدی نژاد طی سه حرکت تاکتیکی عملا ابتکار عمل را در فضای سیاسی کشور در دست داشته است.

در حرکت نخست در حالی که اخبار جدی درباره احتمال دستگیری بقایی منتشر شده بود، وی با سخنانی پس از جلسه هیات دولت و تهدید به افشاگری در صورت عبور از خط قرمز کابینه، عملا در جریان این پرونده ها تغییر رویه ایجاد کرد.

در فاصله سه روز و زمانی که شرایط به سمت واکنش مقامات قضایی و امنیتی به این تهدید بود، وی در سخنانی جنجالی در همایش مبارزه با قاچاق کالا مجددا موج دیگری ایجاد کرد که با استقبال رسانه های اپوزیسیون مواجه شد که این سخنان را ادامه تهدید چند روز قبل وی برشمردند.

در ادامه با فاصله کمتر از سه روز وی با طرح موضوع لغو اجرای طرح تفکیک جنسیتی، مجددا فضایی که در واکنش به متهم کردن نهادهای نظام به واردات غیرقانونی در حال شکل گیری بود را به هم ریخت و موج جدیدی به راه انداخت.

در گام بعدی وی با تکرار وعده دادن هزار متر زمین به هر خانواده ایرانی در طرح باغشهر که با مخالفت صریح رهبر انقلاب مواجه شده بود، فضای تازه ای خلق کرده است و قسمت اخیر این سریال حمله رییس دولت به آمارهای دولتی است و وی با زیر سوال بردن آمارهای دولت خود، مدعی رشد اقتصادی 10 درصدی شده است.

این حرکتهای پی در پی که با توجه به اختیارات و حوزه عمل بسیار وسیع رییس جمهور در امور اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، ورزشی، دیپلماتیک، امنیتی و... می تواند ادامه یابد، عملا موجب می شود احمدی نژاد همواره به عنوان طراح سوژه ابتکار عمل را در دست داشته باشد و دیگر مسئولان و دستگاهها و رسانه ها و همچنین شخصیتهای سیاسی در برابر عمل انجام شده قرار گرفته، ناگزیر به واکنشهای انفعالی از قبیل تکذیب، گلایه، نقد، سکوت و یا چشم پوشی شوند.

در جریان این تغییر مداوم تاکتیک، عملا دیگر طرفهای بازی مجبورند همیشه در موضع واکنش برآمده و عملا نتوانند برنامه مدنظر خود را به پیش ببرند و در همین راستا نه تنها طی یک ماهه اخیر طرح سوال از رییس جمهور، درخواست برکناری مشایی، بقایی و رحیمی برای رسیدگی به پرونده های قضایی آنان و رسیدگی به تخلفات دولت در ادغامهای برنامه پنج ساله و.. به حاشیه رود، بلکه دیگر مسئولان نگران حرکت های بعدی وی باشند.

اگرچه احمدی نژاد در طول 6 سال گذشته نشان داده است در طراحی و اجرای تاکتیکهای سیاسی مهارت ویژه و منحصر به فردی دارد، اما اینکه وی چه اندازه در استراتژی و برنامه درازمدت توانست و می تواند با این تغییر مداوم موضع و تاکتیک شناور، منتقدین خود را مغلوب کند، موضوعی است که قضاوت درباره آن همچنان نیازمند زمان است.